Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Rio 2016: Mea culpa...

Ο Μορίς Ντονέ, ένας γνωστός Γάλλος θεατρικός συγγραφέας του προηγούμενου αιώνα, είχε πει με πρωτόγνωρη δόση ειλικρίνειας το εξής: "Δεν είναι δυνατή η ύπαρξη μιάς κοινωνίας, αν δεν είναι θεμελιωμένη στην υποκρισια..."

  Και όντως πόσο δίκιο είχε. Η αποψινή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο Ντε Τζανέϊρο, στην πολύπαθη και μονίμως δοκιμαζόμενη από φτώχεια και κακουχίες  Βραζιλία,  αποδεικνύει του λόγου το αληθές...

 Πριν δύο χρόνια είχα γράψει ένα αντίστοιχο κείμενο για το Μουντιαλ που διεξήχθη  στην χώρα της σάμπα, του καρναβαλιού, των μεγάλων αθλητών ποδοσφαίρου, αλλά και της φτώχειας, των γκέτο και της εγκληματικότητας. 

 Από τότε έως και σήμερα όχι απλά δεν έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, αλλά η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει και να χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο. Τα μισοτελειωμένα έργα υποδομών, η μαύρη αγορά, η αύξηση της εγκληματικότητας, ο κίνδυνος μολυσματικών ασθενειών λόγω του ιού Ζίκα, είναι το κερασάκι σε μιά άνοστη τούρτα που έχει για κύριο συστατικό της την φτώχεια και την υποκρισία.
 Το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγωνων δείχνει να είναι ετοιμοθάνατο, όσο και αν αυτό ακούγεται σκληρό και ακραίο. Η κύρια λογική αυτής της μεγάλης διοργάνωσης που ενώνει τους λαούς, προωθεί την άμιλλα και τον υγιή ανταγωνισμό, έχει πάει... περίπατο!

 Οι μεγάλοι χορηγοί και οι εταιρίες κολοσσοί νοιάζονται περισσότερο για τα έσοδα τους, παρά γιά την ποιότητα της διοργάνωσης και την επιρροή της στην ζωή των ανθρώπων.
  Στις φαβέλες ο κόσμος πεινάει, ληστεύει, νιώθει απόκληρος σε ένα κράτος που ενδιαφέρεται ξεκάθαρα για την εικόνα και όχι την ουσία. Τα ναρκωτικά και η διακίνηση τους θα κάνουν θραύση την περίοδο των αγώνων και το χειρότερο είναι πως αυτό συμβαίνει με την ανοχή και τα...στραβά μάτια των αρχών.Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τονόζουν μεν τα κακώς κείμενα αλλά υπερτονίζουν τα... κάλλη της Ζιζέλ, τα λεγόμενα του Πελέ και όλα τα υπόλοιπα... σοβαρά θέματα.

 Όλως τυχαίως με το που φτάσανε οι αποστολές των αθλητών εμφανίστηκαν τα προβλήματα. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα που οι εργάτες δουλεύανε στα έργα για ένα κομμάτι ψωμί και πέθαιναν λόγω της μη τήρησης των κανόνων ασφαλείας, κανείς δεν ήξερε, δεν είχε ακούσει, δεν είχε δει.
 Ήδη και στο αθλητικό κομμάτι η κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει. Ο αποκλεισμός των αθλητών της Ρωσίας από τα πιό πολλά αγωνίσματα της διοργάνωσης, έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στον κόσμο, όπως και τα κρούσματα ντόπινγκ που κάνουν... δειλά δειλά την εμφάνιση τους πριν καν ξεκινήσουν οι αγώνες.

 Είναι πραγματικά αδιανόητο να μην βλέπουμε την αλήθεια. Να εθελοτυφλούμε και να σιγοντάρουμε με τον τρόπο μας την υποκρισία που μας περιβάλλει. Να κλείνουμε τα μάτια στην εξώφθαλμη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά και πάλι μήπως είναι η πρώτη φορά? 
 Αν σκεφτόμασταν λογικά θα ξέραμε εμπειρικά πως οι περισσότερες πόλεις που διοργάνωσαν Ολυμπιακούς Αγώνες, υπέστησαν πλήρη οικονομική καταστροφή και δημιούργησαν μιά κοινωνία δύο ταχυτήτων, καταστρέφοντας έτσι τον κοινωνικό τους ιστό...

 Όχι, για όσους και όσες αναρωτιούνται δεν είμαι υπερ της κατάργησης των αγώνων, όπως ακούγεται από αρκετούς παντογνώστες το τελευταίο διάστημα. Είμαι όμως υπερ της, εκ βάθρου αλλαγής, τους. 

 Πιστεύω πως το Ολυμπιακό ιδεώδες μπορεί να σφυρηλατηθεί εκ νέου μέσω της πραγματικής αλληλεγγύης και της ευγενής άμιλλας.
 Μέσω της δημιουργίας ευκαιριών και θέσεων εργασίας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, όχι όμως στην μορφή της σημερινής δουλείας. Μέσω του ευ αγωνίζεσθαι και του τίμιου ανταγωνισμού. Μέσω της παραδοχής μας πως κάναμε λάθη, αλλά είμαστε έτοιμοι να τα διορθώσουμε. Ας πούμε ένα Mea culpa και ας προχωρήσουμε παρακάτω... 


Υ.Γ. Καλούς αγώνες να έχουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

Page translation