Τρίτη 12 Μαρτίου 2024

Αιρετικές αλήθειες

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Το ημερολόγιο λέει 12 του Μάρτη του περίεργου, του αιρετικού, του πιο διαφορετικού μήνα από όλους τους μήνες του έτους. Της εποχής στο μεταίχμιο μεταξύ Χειμώνα και Άνοιξης. Της εποχής που όλα γίνονται φωτεινότερα σιγά σιγά. Της εποχής που μεγαλώνει η μέρα. 

Βρισκόμαστε στις μέρες της φωτιάς και της τρέλας. Τι καλύτερο λοιπόν για πρώτο κείμενο του μήνα, από μερικά ευφυολογήματα, μερικές ιδιαίτερες σκέψεις από ιδιαίτερους ανθρώπους. Απο εκείνους που ονομάζουμε αιρετικούς και περίεργους. Αλλά τελικά, εκείνους που ήταν τόσο αληθείς με όσα είπαν και έγραψαν. Απολαύστε και σκεφτείτε ελεύθερα...


Είναι κανών των ανικάνων τον ικανόν να κάνουν νάνον

Μποστ

Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, 

έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, 

υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν

 και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν 

                                                           Μαλβίνα Κάραλη 

 


Η ημέρα των εκλογών στην Ελλάδα είναι μια ομαδική αυτοκτονία.

Χάρρυ Κλυνν


Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, το πολύ χρήμα ουδείς

    ΚΥΡ 


Στη νέα τάξη πραγμάτων, μην ξεχνάτε ότι τα πράγματα είμαστε εμείς

Τζίμης Πανούσης

 

 

Είμαστε η χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών

                           Βασίλης Ραφαηλίδης



Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία.

Νικολας Άσιμος

 

Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια. Τι φρίκη, Θεέ μου...

                      Γιάννης Τσαρούχης

 

Οι πολιτικοί είναι παράφρονες. Εγώ έφτασα εξήντα χρονών και δεν μπορώ να κουμαντάρω τον εαυτό μου. Κι αυτοί θέλουν να κουμαντάρουν όλους τους άλλους.

Άκης Πάνου

 

Καλό υπόλοιπο μήνα με την χοντρομπαλού μας!

 

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

Λένα Πλάτωνος: Σ' αγάπησα...

  

Σ’ αγάπησα
Σ’ αγάπησα πολύ
Ήσουν η αντανάκλαση,
σημείο φωτεινό
στον άναστρο καθρέφτη
του ουρανού μου
«Λίγα κομμάτια σε κίτρινο χρυσό
έχουν μείνει
Τώρα είναι η ευκαιρία να το αποκτήσετε»
φώναξε η τηλεπαρουσιάστρια
ενώ εγώ
«You are my last hope»
σου ψιθύρισα
στη μοναδική υπόγεια διάβαση που μου διέθετες
όλα αυτά τα χρόνια
γέρασες
γέρασα
«You are my last hope»
σου ψιθύρισα
και ο καθρέφτης ουρανός
έσπασε στις ρυτίδες μας

 

Λένα Πλάτωνος


 Το ημερολόγιο λέει 6 του Φλεβάρη. Καθυστερημένα αλλά εγκάρδια, καλό μήνα. Με λίγο από το εξωκοσμικό, αλλά τόσο τρυφερό μυστήριο της γραφής της Λένας Πλάτωνος και λίγο από το αδιανόητα μαγικό, συναισθηματικό "δέσιμο" του Αλ Πατσίνο με την Μισέλ Φάϊφερ. Μερικές φορές τα πράγματα είναι απλά. Και το μόνο που χρειάζεται η ψυχή είναι αγάπη. Τα ξαναλέμε.

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

Το άλυτο μυστήριο του "Τι έχεις; Τίποτα!"

 "Η γάτα μου γνωρίζει το νόημα της ζωής, αλλά δεν έχει καμία διάθεση να μοιραστεί το μυστικό αυτό με κανέναν", είπε πριν αρκετά χρόνια ο Βρετανός σκιτσογράφος Ashleigh Brilliant.

 Αν παραφράσω λίγο τα λόγια και ίσως την σκέψη του, το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες. Όταν έχουν... κάτι (ναι ναι τόσο αόριστα όσο το "Ο καιρός θα είναι αίθριος με κατα τόπους πρόσκαιρες νεφώσεις"), πρέπει εσύ να αποκρυπτογραφήσεις τι κρύβεται πίσω από την απρόσωπη απάντηση "τίποτα", στην ξεκάθαρη ερώτηση "τι έχεις;". 

 Ένα επτασφράγιστο μυστικό, που πρέπει να έχεις κάνει στο μαντείο των Δελφών για να το ανακαλύψεις. Γιατί αν δεν είσαι ο μαντης ο Κάλχας είσαι απλά ένας αδιάφορος και ανώριμος τύπος που δεν την... αγαπάει! Κι ας την έχεις ρωτήσει τόσες φορές, όσες έχει παίξει σε επανάληψη το "Κωνσταντίνου και Ελένης". Αααααα κορίτσια μου να με συγχωράτε, αλλά καιρό είχα να σας περιλάβω...

 Και μη μου πείτε τώρα τι σχέση έχει με την γάτα μια γυναίκα. Ύφος μπλαζέ, μυστικισμός, νιαουρίσματα, χουζουρίσματα, τριψίματα, κουνήματα και μετά πότε γέμισες αμυχές και γρατζουνιές, ούτε που το πήρες χαμπάρι! 

 Εεεεεεμ έτσι είναι άντρα μου, καρδιοκατακτητή και επιβήτορα μου. Οι γυναίκες θέλουν ειδική διαχείριση! Την βλέπεις να γελάει με τα αστεία σου και νιώθεις τουλάχιστον Λουί Ντς Φινές και μετά απο μια μέρα τα ίδια άστεία τα θεωρεί ηλίθια και χοντρόκομμένα.

 Την μια στιγμή έρχεται και χάνεται στην αγκαλιά σου για να δείτε μαζί ταινία και την επόμενη σε κατηγορεί γιατί σε πήρε ο ύπνος και έφαγες όλη την πίτσα ενώ  βλέπατε τον Κόστνερ να σώζει την Χιούστον για χιλιοστή φορά σε slow motion (μάντεψε ποιος διάλεξε την ταινία). Και ξαφνικά από σωματοφύλακας, άντρας βαρβάτος και μωρό της, καταλήγεις να κοιμάσαι στον θεόστενο καναπέ, έτσι για να μάθεις να φέρεσαι!

 Αν αυτές οι συμπεριφορες δεν είναι θέμα για επιστημονικά συνέδρια, τι είναι; Και πάμε στο προκείμενο λοιπόν. Τα παραπάνω παραδείγματα έρχονται και βρίσκουν υπόσταση στην απάντηση "τίποτα". 

 Και όχι μόνο βρίσκουν υπόσταση, αλλά πίσω από αυτό και με τον τρόπο που δίνεται αυτή η ρημάδα η απαντηση, νομίζεις ότι κρύβονται τα μεγαλύτερα μυστικά της ανθρωπότητας. Ποια αποκρυπτογράφηση του DNA και πειράματα του CERN. Ποιες μαύρες τρύπες και εξωγήϊνα σήματα. Όλα αυτά ωχριούν, μπροστά στην διαπερατότητα του γυναικείου βλέμματος, μπροστά στο ύφος της, κατά τα άλλα παιχνιδιάρικης και υπαινικτικά αδιάφορης αλλά παραπονούμενης φωνής, μα κυρίως μπροστά στον τρόμο της συνειδητοποίησης ότι για άλλη μια φορά έμπλεξες και το it's a long road που έπαιζε στο Rambo 1, θα για άλλη μια φορά το soundtrack που αντιπροσωπεύει την μοίρα σου. Δύσμοιρε.

 Συνηθισμένα τα βουνα απ΄τα χιόνια θα μου πείτε.  Υπάρχουν τίποτα που σημαίνουν όχι, ναι, μπορεί, πως, μαύρο, άσπρο, νύχτα, μέρα, κ@ργιόλη, άχρηστε και πάει λέγοντας.

 Το τίποτα μιας γυναίκας είναι  τα πάντα και κάτι περισσότερο. Ξέρετε πόσες σχέσεις έχουν τελειώσει χωρίς να μάθουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό το "τίποτα"; Αφού ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως έχουν χαθεί και οι ίδιες οι γυναίκες μέσα στην δίνη αυτής της λέξης. 

  Αλλά οκ, ντάξει είπαμε, είμαστε πονηρεμένοι πλέον. Άσχετα αν ακόμα είμαστε όμηροι του τίποτα, άθελα σας ωραίες μου δεσποινίδες-κυρίες, μας έχετε εκπαιδεύσει. Κι όταν ακούμε τίποτα, τότε ξέρουμε ότι σίγουρα υπάρχει κάτι. Αλλά θες από ηλιθιότητα, θες από άγνοια κινδύνου,  θες από μία σου και μία μου, κάνουμε λες και δεν ξέρουμε. Τι παιχνίδι και αυτό!

 Αυτά. Σας φιλώ ρουφηχτά και παθιασμένα!

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2024

2024: Τα μάτια μας δεκατέσσερα...

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Μην ξεγελιέστε. Ο τίτλος δεν είναι μεμψιμοιρικός. Αλλά προληπτικός και προνοητικός. Με λίγα λόγια προσέχουμε για να έχουμε. Αυτό συμβαίνει με μας τα φτωχαδάκια. 

 Γιατί, καμία όρεξη δεν έχω να κλαψουρίζω, αλλά οι πολιτικοί... επαϊοντες, αυτοί οι φωτεινοί παντογνώστες, που ξέρουν τι είναι καλό για εμάς και ορίζουν τις ζωές μας, έχουν και παραέχουν, είτε προσέχουν είτε δε προσέχουν. Και για να μην ξεχαστώ. Επέστρεψα. Ώρα για χώσιμο. Με ότι αυτό συνεπάγεται...

 Ο τελευταίος χρόνος μας... καβαλίκεψε, να το πω ιπποδρομιακά, για να μην χρησιμοποιήσω γλώσσα τραχιά και απαγορευμένη στην πρώτη ανάρτηση της χρονιάς. Και τι είναι ο ιππόδρομος; Τζόγος. Έτσι λοιπόν τζογάρουν τις ζωές μας αυτοί που κινούν τα νήματα. Ασφάλεια δεν υπάρχει. Λεφτά υπάρχουν αλλά μόνο για λίγους. Παλιά πεθαίναμε  από υπερβολική ταχύτητα και από επιθετική και ανόητη οδήγηση, πεζοί διασχίζοντας τον δρόμο, άντε και σε κανένα αεροπλανικό δυστύχημα.

 Τώρα πλέον το μενου ανανεώθηκε και προστέθηκαν τα τρένα, τα σπρωξίματα από πλοίο, οι αδέσποτες σφαίρες, τα ξυλοφορτώματα γυναικών μέχρι τέλους (ξανά και ξανά και ξανά και ξανά), ο... υπερβάλλων ζήλος αστυνομικών που δείχνουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες απέναντι σε πολίτες χωρίς πολλά πολλά, η οπαδική βία που όχι μόνο δε λέει να τελειώσει, αλλά συνεχώς αυξάνεται και βέβαια η εγκληματικότητα ανηλίκων. 

 Από την άλλη, μια μερίδα της κοινωνίας αντιδρά απέναντι σε όλα αυτά με βία, καταπατώντας νόμους, χωρίς ηθικούς και κοινωνικούς φραγμούς. Διαφωνώ και σε αυτό. Η λύση ποτε δεν ήταν και ούτε θα είναι η βία.

Ο κόσμος, ολοκληρος ο πλανήτης ασφυκτιά. Συμβαίνουν πράγματα μεσαιωνικά, ζώα βασανίζονται, ζωές χάνονται, άνθρωποι πνίγονται στην θάλασσα και σκοτώνονται για τις θρησκείες, πόλεμοι μεταξύ όμορων χωρών, ακρίβεια, και όλα αυτά στον βωμό της νέας τάξης πραγμάτων. Της αλλαγής. Του εκσυγχρονισμού. Της ηλεκτρονικής ευκολίας και του άκρατου καταναλωτισμού.

 Μέχρι πότε όμως; Ξέρετε δεν μου αρέσουν οι ανασκοπήσεις. Κυρίως γιατί, ναι μεν τις κάνουμε, αλλά πρακτικά δεν βοηθούν στο να αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο. Και δεν μιλάω για τα απλά και προσωπικά πράγματα, που βέβαια από εκεί θα έρθει και η γενικότερη αλλαγή. Αλλά  το αναφέρω για την μεγάλη εικόνα.

 Έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας και δε νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας. Μας απασχολούν, ορθώς, τα δικά μας προβλήματα, αλλά τα προβλήματα των άλλων ούτε που τα σκεφτόμαστε. Δεν υπολογίζουμε ότι αυτό που επηρρεάζει τους πολλούς, άσχεται αν προσωρινά δεν μας ακουμπάει, αύριο μεθαύριο θα έρθει και στη πόρτα μας. Δεν έχουμε ακόμα καταλάβει, πόσο σημαντικό πράγμα είναι η εναυναίσθηση, η αλληλοβοήθεια, η προσφορά και η κατανόηση.      Αυτή η δήθεν οικουμενικότητα και η ντεμεκ παγκοσμιοποίηση, καταστρέφουν τις κοινωνίες και τους δεσμούς που υπάρχουν σε αυτές και τις κάνει να φυλλορροούν αργά αλλά βασανιστικά. 

 Προτάσσουμε θέματα, που όντως ειναι σημαντικά για την σύγχρονη εποχή (σχέσεις ανθρώπων του ίδιου φύλου, αντίστοιχη τεκνοθεσία, ελευθερία έκφρασης και λόγου, ανεξιθρησκεία κλπ), χωρίς όμως να έχουμε λύσει επί της ουσίας ζητήματα αλληλένδετα και προυπάρχοντα.

 Η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών, η εγκληματικότητα των νέων, η ψυχολογική και κοινωνική στήριξη των αδυνάμων, το προσφυγικό, που πλέον απασχολεί παγκόσμια την κοινή γνώμη, η ελεύθερη πρόσβαση όλων των ανθρώπων σε νερό, φαγητό, παιδεία και υγεία, η κλιματική αλλαγή, είναι ζητήματα που κάποια από αυτά είναι και τα γενεσιουργά αίτια των παραπάνω καταστάσεων που μας απασχολούν το τελευταίο διάστημα. 

 Δυστυχώς πορευόμαστε όπου μας πάει η τάση αυτών που πουλάνε στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα. Και αλήθεια, ενώ τα ζητήματα των σχέσεων και της θρησκείας είναι πολύ σοβαρά, παραμένουν άλυτα, γιατί τα φέρνουμε στην επιφάνεια με λάθος τρόπους.

 Νομίζω ότι ξεχνάμε τις προτεραιότητες μας. Την ουσία. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την ίδια μας την φύση. Την θέλουμε ανθρώπινή ή απανθρώπως καθοδηγούμενη;

 Τα ξαναλέμε.

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2023

Αγνοούμενη αγκαλιά


Μήπως είδατε την αγκαλιά;
Εδώ ήταν, που χάθηκε;
Μήπως την τύφλωσαν τα φώτα της πόλης
και την πέταξαν στα σοκάκια της βρωμιάς και της δυσωδίας;
Μήπως την φλέρταρε η λάμψη της ματαιοδοξίας
και την κέρασε ψεύδος και μνησικακία;
Λέτε να την άρπαξε η ψευτιά
προσφέροντας της ευπιστία και υποκρισία;

Μπορεί να κρύφτηκε από ντροπή
γιατί τα παιδιά πληγώνονται μεταξύ τους
Μπορεί να εξαφανίστηκε ηθελημένα
γιατί τα χέρια γίναν μαχαίρια
Μπορεί να πνίγηκε στην άβυσσο
γιατί κάπου, κάποτε, ήταν υπόσχεση φωτός

Μήπως η φτήνια και ο πειρασμός την μάγεψαν;
Μήπως ο φανατισμός και η παρακμή την βίασαν;
Μήπως η απάθεια και η χυδαιότητα την διέσυραν;
Μήπως, λέω μήπως τελικά
την κάναμε σαν τα μούτρα μας;

Αχ και να βρισκόταν ξανά, όπως παλιά.
Την φωνάζω, φωνάξτε και σεις μήπως κι ακούσει. Όλοι μαζί.
Με μια φωνή και μια ψυχή.
Γιατί η αγκαλιά δεν είναι διαίρεση μίσους,
αλλά πολλαπλασιασμός αγάπης 



 Τζα! Μην τρίβετε και μην γουρλώνετε τα μάτια σας. Εγώ είμαι ναι. Μετά από καιρο. Έγραψα! Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 31ο Συμπόσιο ποίησης, που διοργάνωσε για ακόμη μια φορά με επιτυχία η Αριστέα μας (https://princess-airis.blogspot.com/). Συγχαρητήρια στην Μαρία για την πρωτιά (https://toapagio.blogspot.com/), σε όσους και όσες έγραψαν, βαθμολογήθηκαν καλά η όχι καλά, βαθμολόγησαν, διάβασαν και συμμετείχαν με κάθε τρόπο σε αυτή την διαδικτυακή γιορτή. Οι συμμετοχές ήταν πολλές και η λέξη πιασάρικη.

 Κατά τα λοιπά, πιστός στην παράδοση των τελευταίων Συμποσίων, πάτωσα και το φχαριστήθηκα. Αυτή την συμμετοχή όμως την χάρηκα πιο πολύ απ όλες, γιατί με συγκίνησε η θέληση της Αριστέας να συνεχίσουμε την παράδοση που έγινε λατρεία.

 Ένας χρόνος φτάνει ξανά λοιπόν στο τέλος του. Οι καιροί είναι πονηροί και δύσκολοι, καθένας από μας, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, τραβάει το δικό του κουπί. Εύχομαι το 2024 να φέρει Υγεία σε όλους. Τίποτε, μα τίποτε άλλο.


ΥΓ. Σας αφήνω με ένα τραγούδι του Βασίλη Καρρά. Μια απώλεια ενός λαϊκού καλλιτέχνη, που υπηρέτησε (είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι) με πολυ μεράκι και ειλικρίνεια, αυτό που λέμε καψούρα. Μας είναι απαραίτητη και αυτή, σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Όπως και οι απλοϊκά ιδιαίτεροι και δοτικοί άνθρωποι σαν τον Βασίλη. Οι ιστορίες που βγήκαν στην δημοσιότητα, φανερώνουν του παραπάνω λόγου, το αληθές.

 Για μένα, κάθε φορά που τον άκουγα και τον ακούω, το μυαλό μου γυρνάει σε εκείνες τις μαζώξεις των γονιών μου με φίλους και συγγενείς, αρχές της δεκαετίας του 90'. 'Ομορφα συναισθήματα και καταστάσεις αυθεντικές που νομίζω ότι λείπουν πλέον στους περισσότερους από εμάς. Σας φιλώ και σας ασπάζομαι ρουφηχτά. Τα ξαναλέμε.

Πέμπτη 1 Ιουνίου 2023

Ιουνι-άρουμε...


 
Ροδοκέντητα χάδια, της καρδιάς μαϊστράλια 
και οι ήχοι αγγέλων ψαλμωδίες θυμίζουν 

Γελασμένη η ζωή σου και πώς να γλιτώσεις
απ' του πόθου την πλάνη κι απ' του νου τα τερτίπια;

Δαιδαλώδεις οι μέρες και οι νύχτες πονάνε
Πως αλήθεια να αγγίξεις κάτι που ξεμακραίνει;

Στου ονείρου την ζάλη όλα μοιάζουν παιχνίδι, 
 μα στο ξύπνημα νιώθεις της αλήθειας το κόστος

Μόνος και έρημος είσαι μα η αγάπη επιμένει,
 να σου δείξει τον τρόπο την ψυχή σου να σώσεις...
 
 
 
 Καλησπέρα ξανά και ξανά και να τος ο Ιούνης μπήκε φορτσάτος, προεκλομετεκλογικός και κοσμοϊστορικός ένα περίεργο πράγμα ρε παιδί μου. Έτσι πάει γιατί έτσι είναι. Όταν γίνονται εκλογές, να σου και οι διαστροφές (όχι ότι στο μεσοδιάστημα πετάμε χαρταετό, αλλά λέμε τώρα...).

Το παραπάνω ποιήμα, κείμενο, όπως θέτε πείτε το, το έγραψα ένα βράδυ κατά τις 3. Ξύπνησα δηλαδή και το έγραψα. Άλλη διαστροφή κι αυτή, από τα παλιά. Σκεφτόμουν "να το ανεβάσω, να μην το αναβάσω;". Ε, το ανέβασα.

ΥΓ. Σας αγαπώ, σας ασπάζομαι νοερά και τι και αν λείπω το τελευταίο διάστημα. Το μυαλό μου είναι πάντα (και) εδώ. 
 
ΥΓ2. Σας αφήνω, με ένα υπέροχο τραγούδι απο μια φωνή που αγάπησα πολύ, εκεί κάπου κοντά στην εφηβεία μου και λίγο αργότερα. Η ανεπανάληπτη και πραγματικά αναντικατάστατη Τίνα Τάρνερ μας έγνεψε αντίο στα 83 της χρόνια. Μια γυναίκα μύθος. Καλό μας μήνα!
 
 

 
 "There really is no difference
When you look beneath the skin
Someday I know we'll go beyond
This world we're living in...
"

Τρίτη 25 Απριλίου 2023

Από τον Αλ στον Χάρυ

Δύο σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς. Ο καθένας στον τομέα του. Με ένα κοινό παρονομαστή. Γεννημένοι και οι δύο στο πολύπαθο αλλά ιστορικό Χάρλεμ της Νέας Υόρκης.

 Ο ένας κλείνει σήμερα τα 83 του και ο άλλος μας άφησε για το ταξίδι χωρίς γυρισμό, πλήρης ημερών, στα 96 του χρόνια. Αλ Πατσίνο και Χάρυ Μπελαφόντε. Χάρυ Μπελαφόντε και Αλ Πατσίνο.

 Ο μεγάλος, ανυπέρβλητος και αναντικατάστατος Αλ Πατσίνο, ο ηθοποιός με τα χίλια πρόσωπα, ο παθιασμένος Καρλίτο Μπριγκάντε στο Υπόθεση Καρλίτο, ο Μάϊκλ Κορλεόνε, γιός του Μάρλον Μπράντο στο Νονό, ο λάτρης του ωραίου φύλου, ο μπον βιβέρ και ταυτόχρονα σκληρός Συνταγματάρχης Σλέιντ στο Άρωμα γυναίκας, ο αδίστακτος και φιλόδοξος μέχρι θανάτου Τόνι Μοντάνα στον Σημαδεμένο, ο ακέραιος αστυνομικός Φρανκ Σέρπικο στην ομώνυμη ταινία (με την υπέροχη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη), ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άνθρωπο ως Τζιν Μίλτον στον Δικηγόρο του διαβόλου και τόσοι άλλοι χαρακτήρες, που αυτή η σπουδαία προσωπικότητα, ένας απο τους 4-5 κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών κατά την γνώμη μου, έκανε να μοιάζουν τόσο φυσικοί και αληθινοί με το παίξιμο του. 

Ασύλληπτης πάστας υποκριτική ικανότητα, ένας Χαμαιλέοντας της Τέχνης, που δύσκολα θα μπορέσει μελλοντικά να σταθεί κάποιος διπλα του ως αξία. Ηθοποιός μιας εκπληκτικής γενιάς ηθοποιών, ανάμεσα τους ο ισάξιος Ρόμπερτ Ντε Νίρο, το alter ego του όλα αυτά τα χρόνια, που συνεχίζει ακόμα και σήμερα να μας μαγεύει με την φυσική απλότητα που παίζει τους ρόλους του.

Εξαιρετικός συνάδελφος με όλους και ειδικότερα τους νέους συναδέλφους του, επικοινωνιακός και ατακαδόρος. Ακμαίος ακόμη και στα 83 του, καταδεικνύει ότι η επιτυχία και η ποιότητα είναι ένας συνδυασμός που αφήνει ένα αποτύπωμα που αντέχει στον χρόνο και όχι μόνο δεν χάνεται αλλά ζωντανεύει συνεχώς στο μυαλό όσων ψάχνουν την ουσία και την μαγεία σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής.  Και όπως έχει πει και ο ίδιος, και αυτό είναι κάτι που δείχνει την δυναμική και τον τρόπο σκέψης του: "Πότέ μην αφήνεις κάποιον που δεν έχει κάνει τίποτα στην ζωή του, να σου πει τι να κάνεις".


 Από την άλλη ο Χάρυ Μπελαφόντε. Μια βελούδινη, ιδιαίτερη, τεράστια φωνή που είχε και σπουδαίο ακτιβιστικό έργο. Ο τραγουδιστής με την εξωτική εμφάνιση και χροιά στην φωνή του, ο ερμηνευτής τεράστιων επιτυχιών. Από την Matilda, το viral πριν απο τα σημερινά viral τραγούδια, Banana Boat, το μαγευτικό Try to remember, το Island in the sun, μέχρι το εκπληκτικό ντουέτο με την Νανά Μούσχουρη και τον Ντάνι Κέι το 1965 με το Σήκω χόρεψε κουκλί μου και την εκπληκτική εκτέλεση στο Θάλασσα πλατιά του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και και τις υπόλοιπες επιτυχίες, που τον έκαναν ένας από τους πιο περιζήτητους καλλιτέχνες εκείνης της εποχής. 

 Συν τοις άλλοις ηθοποιός, ακτιβιστής, πολέμιος της πολιτικής των ΗΠΑ στην διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, φίλος με τους ηγέτες της Κούβας και της Σοβιετικής Ένωσης. Πάνω απ΄ολα ήταν από τους πρώτους ανθρώπους της σόου μπιζ που έδωσαν μάχες για να εκλείψουν οι φυλετικοι διαχωρισμοί, σε μια ταραγμένη εποχή και κάτω απο δύσκολες συνθήκες. 

 Άλλωστε ο ίδιος είχε ζήσει στο πετσί του αυτές τις συμπεριφορές όντας γεννημένος στο γκριζαρισμένο Χάρλεμ, με ρίζες που κρατούσαν από την Μαρτινίκα και την Τζαμάϊκα. Έφυγε σήμερα στα 96 του, ζώντας μια ζωή έντονη και γεμάτη.

 Δύο πορείες με κοινή αρχή, διαφορετικές στην συνέχεια αλλά τελικά τόσο ίδιες. Μαχητικότητα, ταλέντο, αμεσότητα, ειλικρίνεια στην επαφή με τον κόσμο και διάρκεια. Δύο καλλιτέχνες που με κάνουν να χαίρομαι, όταν τους βλέπω και τους ακούω, αλλά ταυτόχρονα νιώθω και μια χαρμολύπη γιατί αντιλαμβάνομαι, αν και δεν την έχω ζήσει, πως μια εποχή που είχε κάτι να πει και να δώσει στην ανθρώπότητα (είτε στον πολιτισμό, είτε στον αθλητισμό, στην επιστήμη, στην παιδεία η όπου αλλού) φεύγει ανεπιστρεπτί. 

 Δεν θα πω αν τότε ήταν καλύτερα και τώρα χειρότερα. όμως η αίσθηση είναι ότι σπανίζουν πλέον οι άνθρωποι που έχουν αυτή την σπίθα, αυτό το κάτι που θα τραβήξει μπροστά όλους τους άλλους, από όποιο μετερίζι και αν εργάζονται και προσφέρουν.

 Ακόμα και αυτοί που έχουν ταλέντο, ικανότητες και μυαλό και σίγουρα είναι πολλοί, "χάνονται" στην ασχήμια αυτού που μεταμορφωνόμαστε σιγά σιγά. Παρολ'αυτά υπάρχει πάντα η ελπίδα, ένα καλύτερο αύριο...

Τα ξαναλέμε.

 

Αναγνώστες

Page translation